Zmiana stanu skupienia ciał cz. 14

Wiemy już, że im cieplejsze i suchsze jest powietrze, tym więcej wbiera w siebie wody z powierzchni wód na ziemi, tym więcej jej wymaga do nasycenia; ulatniająca się woda rozpuszcza się w powietrzu, jak np. cukier rozpuszcza się w wodzie i staje się niewidzialną. Gdy temperatura powietrza się obniży (np. wieczorem), wówczas część tej wody, rozpuszczonej w nim, wydziela się; pozostaje w powietrzu tylko taka jej część, jaka jest potrzebna do nasycenia tego chłodniejszego powietrza.

Wydzieloną z powietrza wodę możemy już dostrzec; tworzy ona mgłę. Gdy powierzchnia ziemi jest chłodniejsza od powietrza, mgła osiada na ziemi, tworząc rosę, a zamarzając – szron. Gdy mgła wznosi się w górę, tworzy ona obłok czyli chmurę. Jeżeli wskutek silniejszego oziębienia cząstki chmury zgęszczają się i tworzą większe krople wody, spadają one na ziemię jako deszcz; gdy pojedyncze krople deszczu zamarzają, tworzą płatki śniegu, krystalizujące w sześciokątne tafelki, lub sześciokątne gwiazdki. Jeżeli oziębienie chmury jest nagłe, powstaje grad. Deszcz, śnieg, grad i t. p., nazywamy ogólnie opadami atmosferycznymi.