Druga zasada dynamiki
Wyobraźmy sobie masę, będącą w ruchu z przyspieszeniem 2 w na sekundę, na którą podziała siła, mogąca masie, będącej w spokoju, nadać w tym samym kierunku przyspieszenie 3 m na sekundę; w takim razie nasza masa w ruchu, pod wpływem tej siły pocznie poruszać się z przyspieszeniem 2 + 3 = 5 w na sek.; t. j. każda siła wykona swoje działanie, niezależnie od działania innej siły, jak gdyby zaczęła działać na ciało, nie podlegające jeszcze żadnej sile. Wyobraźmy sobie również masę, biegnącą z prędkością 2 m na sek. w kierunku poziomym i przypuśćmy, że zaczęła na nią działać siła, która taką masę może przenieść w ciągu sekundy na odległość 3 m w kierunku pionowym; w takim razie po upływie sekundy, masa ta znajdzie się w stosunku do punktu, w którym się znajdowała poprzednio, w miejscu D, w którym by się znalazła, gdyby naprzód przeszła 2 m w kierunku poziomym, a następnie 3 ot w kierunku pionowym, lub odwrotnie, naprzód w pionowym na 3 ot, a następnie poziomym na 2 ot. Zmiana ruchu jest proporcjonalna do siły działającej i odbywa się w kierunku linii prostej, w jakim ta siła działa. Mała siła nie może wykonać wielkiego działania, ani odwrotnie.
