Elektryczność statyczna cz. 6

To też, gdy zbliżamy do naelektryzowanej kulki wahadła rękę, lub jakiś metal, kulka zostaje naprzód przez nie przyciągnięta, po dotknięciu się zaś ich odpada i nie okazuje już el., która przez rękę, lub metal spłynęła ku ziemi. Jeżeli się naelektryzowanej kulki dotkniemy nienaelektryzowanym szkłem, czy żywicą, zachowuje ona swą el. Odróżniamy przeto dobre i złe przewodniki elektryczności. Do dobrych należą: wszystkie metale, węgiel, woda, kwasy, ciała roślinne i zwierzęce, ziemia wilgotna, wilgotne powietrze itp. Złymi przewodnikami są: szkło, żywica, jedwab, siarka, włosie, powietrze suche, oleje, parafina, nafta, alkohol itp.

Przez dobre przewodniki zbiega el. zwykle ku ziemi. Odosobnianie. Chcąc naelektryzować dobry przewodnik, musimy go odosobnić, czyli izolować, tj. tak otoczyć złymi przewodnikami, aby nigdzie nie był za pośrednictwem dobrych przewodników połączony z ziemią. Najprościej osiągamy to, stawiając go na nóżkach szklanych, lub zawieszając na nitkach jedwabnych, ochraniając od styczności z powietrzem wilgotnym itp. Udzielając dobremu przewodnikowi elektryczności, elektryzujemy od razu całą jego powierzchnię; zły przewodnik elektryzuje się tylko w miejscu dotkniętym przez ciało elektryzujące. Druty, po których przebiegać ma elektryczność odosobniamy, owijając je szczelnie nitką jedwabną, otaczając rurką kauczukową itp., aby elektryczność po drodze nie rozpraszała się, spływając w powietrze wilgotne, lub na inne przewodniki (np. rury gazowe, czy wodociągowe), mogące się z drutami przygodnie zetknąć.