Zmiana stanu skupienia ciał cz. 17

Maszyna parowa składa się z 2 zasadniczych części: z kotła i maszyny właściwej. Kocioł parowy, służy do wytwarzania z wody pary i opatrzony być musi w palenisko (O) z popielnikiem (P) i komin (K). W niektórych kotłach płomień z paleniska przechodzi rurami płomiennymi (RR) do komina; od rur tych, przebiegających wewnątrz kotła i silnie się rozpalających, rozgrzewa się woda (WW), otaczająca te rury; w innych systemach kotłów woda znajduje się w rurach, które obejmuje płomień, idący z paleniska ku kominowi. Nad wodą (W) pozostawione jest w kotle miejsce, w którym zbiera się para. Kocioł zaopatrzony jest w różne przyrządy (wodowskazy S, U, manometry Mr, Ms, klapy bezpieczeństwa B, B’, krany i t. p.), stanowiące jego uzbrojenie czyli armaturę, a także w pompy lub smoczki, służące do zasilania kotła wodą, która z powodu ciśnienia pary nie łatwo do kotła dostać się może. Maszyna parowa właściwa, składa się głównie z cylindra parowego B i szczelnie doń przylegającego, lecz mogącego się w nim swobodnie poruszać tłoka (C). Aby para, dopływająca do cylindra z kotła wpadała naprzemian do cylindra to z jednej, to znów z drugiej strony tłoka i prężnością swą posuwała tłok kolejno to w jedną, to znów w drugą stronę, wprowadzamy ją z kotła rurą (a) przede wszystkim do skrzynki (A), przyśrubowanej do cylindra i połączonej z nim kanałami bb i cc, z których jeden wprowadzić może parę do górnej, drugi – do dolnej części cylindra.