Zmiana stanu skupienia ciał cz. 19

W maszynach parowych otrzymujemy w postaci pracy użytecznej tylko małą część energii przez maszynę zużytej. W miejsce maszyn parowych, w których para działa swym ciśnieniem, czyli prężnością, na tłok w cylindrze, stosują dziś coraz częściej turbiny parowe, w których silny prąd pary, wypuszczanej z rur, uderza w łopatki, osadzone na obwodzie koła tak, jak np. strumień wody uderza w łopatki koła wodnego i wprowadza je w ruch obrotowy; para działa więc tu nie swym ciśnieniem, lecz energią swego ruchu. Maszyny parowe opatrzone są również w przyrządy dodatkowe, do których należy i regulator, o którym mówiliśmy przy sile odśrodkowej.

Silniki spalinowe składają się również z cylindra, na jednym końcu otwartego, w którym posuwa się tłok; pod tłok wpada małymi dawkami mieszanina, silnie ścieśnionego powietrza z jakimś gazem palnym (np. gazem oświetlającym, parą benzyny, czy nafty) i zapaliwszy się tam od wytwarzanej iskry, wybucha (mieszanina każdego gazu palnego z powietrzem, jest gazem wybuchającym). Ta eksplozja popycha tłok w cylindrze, złączony korbą z kołem rozpędowym. Wskutek rozpędu tego koła, tłok po chwili wraca, wypycha przez odpowiedni otwór spalone gazy, a podnosząc się znów działaniem koła rozpędowego, wciąga ze zbiornika nową dawkę gazu i powietrza, które, zapaliwszy się, wybuchają co powoduje nowe pchnięcie tłoka itd.