Pierwsza zasada dynamiki cz. 3

Tak samo jednak i wszelka masa, będąca już w ruchu, dąży do zatrzymania tego ruchu z tą samą prędkością w linii prostej choćby do nieskończoności, dopóki znów jakaś siła nie przyspieszy go, nie zwolni, czy nie zatrzyma, lub nie zmieni tego kierunku i która do wykonania tego działania mieć musi również czas odpowiedni. Wprawdzie, widzimy często, że np. ruch kuli, potoczonej po podłodze, stopniowo się zwalnia, zmienia kierunek i w końcu ustaje, lecz wiemy już, że to następuje wskutek przeszkód (tarcia i oporu powietrza), jakie każde ciało na ziemi, będące w mchu, napotyka. Człowiek, szybko biegnący, z trudnością może nagle się zatrzymać; wagon jadący, również nagle się nie zatrzyma, choćby ciągnąca go siła działać przestała; z tego powodu, musimy dla zatrzymania go uciec się jeszcze do pomocy hamulca. Gdy szybko jadący powóz nagle się zatrzyma, siedzący w nim człowiek, nachyla się ku przodowi, gdyż jego ciało dąży do zachowania swego stanu ruchu. Gdy przesuwaną po stole szybko szklankę z wodą nagle zatrzymamy, woda wyleje się w stronę poprzedniego ruchu. Dość raz pchnąć silnie koło, luźno osadzone na osi, aby samo wykonało kilka obrotów.