Ruch wahadłowy cz. 3
Skracając jednak lub wydłużając wahadło, przekonywamy się, iż im krótsze jest wahadło, tym prędzej się waha i to tak, że 4 razy krótsze, waha się 2 razy prędzej, 9 razy krótsze — 3 razy prędzej, 16 razy krótsze — 4 razy prędzej i t. d. (z tego powodu, chcąc przyspieszyć bieg zegara wahadłowego, musimy tarczę jego wahadła podnieść przez podkręcenie znajdującej się pod nią śrubki). Stąd prawa:
- Czas wahnięcia jest niezależny od długości łuku, jaki wahadło zakreśla (przy łukach w ogóle niewielkich).
- Czas wahnięcia jest niezależny od materiału, ani od ciężaru wahadła.
- Wahadła jednakowej długości wykonuje wahnięcia w jednakowym czasie, dłuższe wahania się wolniej, krótsze – prędzej, tak, że prędkość wahania jest odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego z długości wahadła.
Prawa ruchu wahadłowego wykrył Galileusz (1602 r.), który również zbadał prawa spadku ciał i dokonał wielu innych odkryć naukowych; nazywają go „ojcem fizyki”.
Jeżeli wyobrazimy sobie wahadło takiej długości, aby każde wahnięcie jego trwało ściśle 1 sekundę, mieć będziemy tzw. wahadło sekundowe.
