Elektryczność statyczna cz. 8

Gdyśmy przez dotknięcie się palcem tego końca przeciwległego, odebrali wałeczkowi jego + el., pozostała w nim tylko – el., nie mogąca się ujawnić, dopóki w bliskości wałeczka trzymaliśmy inne ciało z + el., gdyż ta + el. trzymała – el. wałeczka na uwięzi, usiłując przyciągnąć ją ku sobie (elektryczność związana). Dopiero po usunięciu tego ciała naelektryzowanego, elektryczność ujemna wałeczka, zwolniona z uwięzi, rozlała się po całym wałeczku i w ten sposób wałeczek został naelektryzowany ujemnie. Takie działanie ciała naelektryzowanego na nienaelektryzowane nazywamy elektryzowaniem przez wpływ (indukcją elektryczną, influencją), lub przez rozdział.

Maszyna elektrostatyczna. Przez potarcie laku, bursztynu, czy szkła, otrzymujemy bardzo małe ładunki elektryczne. Do otrzymania elektryczności o silniejszym napięciu stosowana bywa specjalna maszyna, złożona z dużej okrągłej tarczy szklanej lub ebonitowej, dającej się obracać za pomocą korby. Do podpórek, na których oś się wspiera, przytwierdzone są poduszeczki skórzane, pokryte amalgamatem (roztwór cyny i cynku w rtęci) lub też szczoteczki metaliczne tak, iż gdy tarczę obracamy, trze się ona o poduszki lub szczoteczki i elektryzuje. Poduszki lub szczotki złączone są przewodnikiem z ziemią, przeto el. z nich wciąż spływa.