Składanie sił cz. 9

Częste też są przykłady, gdy siła rozkłada się na 2 lub kilka innych, równoległych do niej: ciężar, zawieszony na poziomym drążku, którego końce trzymają dwaj ludzie, rozkłada się na każdego z nich; jeżeli ciężar wisi pośrodku drążka, każda z tych osób doznaje równego ciśnienia, wynoszącego połowę ciężaru; jeżeli jednak ciężar przesuniemy bliżej jednej z tych osób, dozna ona tym większego ciśnienia, im bliżej ku niej ciężar został przesunięty. Niech na jednym końcu poziomego drążka wisi ciężar 9 kilogr., na drugim — 3 kg.; aby te dwa ciężary pozostały w równowadze, musimy drążek podeprzeć w takim punkcie, żeby odległość tego punktu od ciężaru 9 kg. była 3 razy mniejsza, niż jego odległość od końca drąga, podtrzymującego 3 kg:, iloczyn z pomnożenia siły przez ramię drążka z każdej strony punktu podparcia, będzie wówczas jednakowy. Jeżeli koniec pręta sztywnego np. drąga, podsuniemy pod ciężar  80 kilogr. i podeprzemy ten pręt tak, aby jego część od punktu podparcia, do tego ciężaru była 10 razy mniejsza od pozostałej części pręta, to dla zrównoważeń i a tego ciężaru, wystarczy na drugi koniec pręta nacisnąć siłą 8 kilogr., gdyż 80 X 1 = 10 x 8. W ten sposób, możemy przy pracy zaoszczędzić siłę. Widzimy, że drąg podparty, czyli dźwignia, znajdzie się w równowadze wówczas, gdy iloczyn z siły przez ramię drąga, na które ta siła działa, będzie równy iloczynowi z oporu przez ramię, na które działa opór. Przykładem dźwigni są wagi zwyczajne, wagi rzymskie, rydel, łopata, nożyce, żuraw (studnia wiejska), rogatka itp.