Składanie sił cz. 4

Wypadkowa sił, działających na 2 i więcej punktów masy. Jeżeli na jakąś masę M, działają 2 siły (np. AC i BD), równolegle, w jednym kierunku, zachowuje się ona tak, jakby na nią działała jedna siła (OE), w tym samym kierunku, równa sumie tych sił składowych i przyłożona w takim punkcie (O), który dzieli odległość pomiędzy punktami przyczepienia sił składowych (odległość AB), na 2 odcinki (AO i OB), odwrotnie proporcjonalne do wielkości tych sił. Przypuśćmy np., że siła AC =3 kilo nr., siła BD = 4 kilogr., że obie skierowane są ukośnie ku dołowi; w takim razie, ich wypadkowa, skierowana w tą samą stronę, a równa 3 + 4=7 kilogr., działa na punkt O, dzielący odległość AB na 2 części, z których AO ma się do OB jak 4 do 3. Gdyby pierwsza siła była = 5 kilogr., druga = 9 kilogr., odcinek, przylegający do pierwszej (AO), miałby się do odcinka przy drugiej sile (OB), jak 9:5; słowem wypadkowa działa bliżej większej siły. A więc: wypadkowa dwóch sił równoległych, działających w jednym kierunku jest: 1) do nich równoległa, 2) działa w tym samym co one kierunku, 3) równa się ich sumie, i 4) działa na punkt, dzielący odległość punktów przyczepienia sił składowych na 2 odcinki, mające się w stosunku odwrotnym do wielkości sił, przylegających do tych odcinków. Ponieważ wszystkie cząsteczki masy, są przyciągane przez ziemię w jednym kierunku, pionowo ku ziemi, przeto wszystkie te siły, działające między cząsteczkami tymi i ziemią, są równoległe, działają w jednym kierunku i są równe sobie; punkt przyczepienia ich wypadkowej, która się równa ich sumie i działa również pionowo ku dołowi, jest właśnie środkiem ciężkości tej masy; podpierając środek ciężkości, przeciwdziałamy tej wypadkowej, a więc przeciwdziałamy i wszystkim składowym i dlatego ciało nie spada.