Fluor cz. 1

W mineralogii dobrze jest znany minerał fluspat, którego skład jest analogiczny ze składem soli kuchennej, bowiem jest związkiem metalu wapnia z fluorem, jest fluorkiem wapnia. Fluspat jest bardzo rozpowszechniony, gdyż wchodzi do składu popiołu roślin i znajduje się w kościach – zawsze jednak w bardzo małej ilości.

Związki fluorowe są znane od bardzo dawnych czasów, sam jednak pierwiastek został wydzielony i zbadany dopiero w 1886 roku przez chemika francuskiego Moissana. Uczony ten rozłożył za pomocą prądu elektrycznego związek fluoru z wodorem, prowadząc doświadczenie w niskiej temperaturze i posiłkując się przyrządem miedzianym. Fluor przedstawia się jako gaz z barwą podobną do chlorowej ale słabszą, jest 19 razy cięższy od wodoru, przechodzi w ciecz blado żółtawą w bardzo niskiej temperaturze i wrze już w 187 stopniach. Ze wszystkich znanych pierwiastków posiada największą skłonność do wchodzenia w związki chemiczne Z wodorem łączy się niesłychanie gwałtownie i nawet w -210 przez samo zetknięci tych ciał następuje ich połączenie wśród objawów płominia. Łączy się też z wodorem, zawartym w składzie związków: tak np. wodę rozkłada gwałtownie, wydzielając z niej tlen gazowy. Przeciwnie, w żadnych warunkach nie łączy się z tlenem.