Elektryczność statyczna cz. 2

Udzielanie elektryczności. Jeżeli do kulki wahadła elektrycznego, przyciągniętej, a następnie odepchniętej przez naelektryzowany lak, czy inne ciało, zbliżymy inne podobne wahadło elektryczne, usunąwszy lak, to ta druga kulka zostaje również przez pierwszą przyciągnięta, a następnie odepchnięta. Widocznie więc kulka pierwszego wahadełka została naelektryzowana przez samo zetknięcie się z naelektryzowanym lakiem. Lak udzielił kulce elektryczności. Tak samo kulka ta z kolei udzieliła elektryczności kulce drugiego wahadełka.

Dwa rodzaje elektryczności. Jeżeli do naelektryzowanej lakiem kulki wahadełka zbliżymy znów lak potarty, odpycha on ją wciąż, dopóki oba te ciała są naelektryzowane; tak samo odpycha ją potarty kauczuk, bursztyn, żywica. Lecz jeżeli zbliżymy do niej potartą pałeczkę szklaną, wówczas zostaje ona przez nią przyciągnięta, a po zetknięciu się z nią – odepchnięta. Odtąd potarte szkło wciąż kulkę odpycha, lecz potarty lak, kuczuk, bursztyn, ją przyciąga. Wynika z tego, że odróżnić należy dwa rodzaje elektryczności, które dawniej oznaczano nazwami: „elektryczność żywiczna” i „elektryczność szklana”; dziś nadajemy pierwszej nazwę elektryczności ujemnej, drugiej elektryczności dodatniej i oznaczamy pierwszą znakiem – el., drugą znakiem + el., są one bowiem w takim względem siebie stosunku jak magnetyzm ujemny i magnetyzm dodatni.