Zmiana stanu skupienia ciał cz. 9

Na górze Mont-Blanc woda wrze w temp. + 84° C. Na każde 290 m wysokości, obniża się punkt wrzenia wody o 1° C. (Przypomnieć sposoby mierzenia wysokości za pomocą wahadła, zmniejszani się ciężaru, barometru itp.). W próżni paruje woda w temp. 60°. W naczyniu zamkniętym ciśnienie rozgrzanego powietrza i poczynającej się wydobywać pary na wodę jest wyższe, niż w naczyniu otwartym i dlatego w zamkniętym nie może parować woda w temp. 100° C; wymaga ona wówczas temp. wyższej. Kocioł Papina daje się przez naśrubowanie przykrywy zamknąć tak szczelnie, że gazy nie przechodzą (zamknięcie hermetyczne). Woda w nim poczyna przeto wrzeć dopiero przy wyższej temp., niż + 100° C. Kocioł ten służy właśnie do otrzymania wysokiej temperatury wody, która w otwartym naczyniu nie może być ogrzana powyżej + 100°, gdyż w tej temp. poczyna parować i zamieniać dalsze ciepło w pracę. Ponieważ w takim kotle para mogłaby jego ściany rozerwać, przeto urządzamy w jego przykrywie zawór bezpieczeństwa, t. j. otwór, w który wchodzi dopasowana zatyczka metaliczna, przyciśnięta drążkiem na końcu obciążonym, lub sprężyną.

Siłę cisnącą na zawór normujemy tak, aby parze, po dojściu do pewnej prężności, łatwiej było otworzyć ten zawór, niż rozerwać ściany kotła.