Zmiana stanu skupienia ciał cz. 8

Ciepło parowania. Całe ciepło, wnikające do ciała od chwili, gdy ciało poczyna parować, do chwili, gdy się całe w parę zamieni, nie działa na termometr, gdyż widocznie przestaje być ciepłem i zamienia się w pracę, potrzebną do przetworzenia cieczy w ciało h tno (praca wewnętrzna) i do przezwyciężenia ciśnienia powietrza, które przeszkadza rozszerzaniu się ciała i wznoszeniu się pary (praca zewnętrzna). To ciepło nazywamy ciepłem utajonym parowania. Ilość ciepła, jaką 1 kg wody, mający + 100° C, otrzymać jeszcze musi, aby się zamienić w 1 kg pary wodnej, również mającej + 100° C, czyli ciepło parowania wody wynosi (przy zwykłem ciśnieniu atmosferycznym) 540 kalorii, a więc jest tak wielkie, iż mogłoby ogrzać 540 kg wody o 1°C, lub np. 10 kg wody o 54° C. Ciepło parowania alkoholu wynosi 208 kal., eteru 91, olejku terpentynowego 69 kal. i t. d. Prawo: Każde ciało, parując, zużywa ciepło, które się w nim zamienia w pracę.

Zależność punktu wrzenia od ciśnienia. Im większe jest ciśnienie zewnętrzne na ciecz, tym wyższy jest jej punkt wrzenia, tym większa bowiem musi być praca, oddalająca od siebie cząsteczki cieczy i przezwyciężająca to ciśnienie, a więc tym wyższa musi być jej temperatura. Istotnie, woda np. pod ciśnieniem 1 atmosfery wrze w temperaturze + 100° C, pod ciśnieniem 2 atmosfer wrze ona dopiero przy + 120°, pod ciśnieniem 3 atm. przy + 134°, pod ciśn. 5 atm. przy -f- 152°, pod ciśn. 10 atm przy + 180°, pod ciśn. 15 atm. przy -f- 198,5° i t. d.