Wodór cz. 3

Im wyżej następnie temperatura się podnosi, tym coraz większa ilość związku ulega takiemu rozpadaniu się, aż nareszcie w temperaturze odpowiednio wysokiej może nastąpić rozkład całkowity. W miarę jednak zniżania się temperatury zachodzi zjawisko odwrotne; Części rozdzielone łączą się na powrót i w temp. dostatecznie niskiej powstaje znowu związek pierwotny. Dla każdej temperatury pośredniej pomiędzy początkową a końcową stosunek pomiędzy ilością związku rozłożoną a nierozłożoną jest stały. Dysocjacja daje nam przykład zjawiska chemicznego „odwracalnego”. Bardzo wielka liczba ciał złożonych, ulegać może dysocjacji, lecz temperatury lego zjawiska dla różnych ciał są różne. Woda zaczyna się dysocjować w temp. wysokiej i na tym opiera się pojęcie o jej znacznej trwałości. Teoretycznie dysocjacja wody daje nam możność otrzymania wodoru, lecz w praktyce tą drogą trudno zdobyć większe ilości tego pierwiastku; musimy przeto szukać innych sposobów rozkładu.

Względem prądu elektrycznego woda zachowuje się jako zły przewodnik, a chcąc wzmocnić cokolwiek jej przewodnictwo musimy pomieszać ją z ciałami obcymi, np. z jaką solą, albo kwasem, najczęściej mieszamy wodę z kwasem siarkowym.