Ruch obrotowy cz. 6

Wszystkie planety wraz z krążącymi dookoła nich księżycami i słońcem, stanowiącym ciało centralne, trzymające na wodzy wszystkie te ciała, stanowią nasz najbliższy świat, t. zw. układ planetarny, w którym, jak i w znacznie bardziej oddalonych (o dziesiątki i setki trylionów mil) światach, których słońca dostrzegamy już tylko jako jasne punkciki, czjdi gwiazdy stałe, panują powszechnie też same, poznane, przez nas prawa ciążenia, odkryte przez Newtona. Wszystkie planety leżą mniej więcej prawie w jednej płaszczyźnie, przechodzącej przez równik słońca; wszystkie księżyce leżą w przybliżeniu w płaszczyźnie ich planet (oprócz księżyców Neptuna). Ruch planet dookoła słońca i ruch księżyców dookoła planet odbywa się w jednym kierunku z zachodu na wschód. Obroty tych ciał niebieskich zrozumiał pierwszy i opisał genialny nasz rodak Mikołaj Kopernik (ur. 1473, zm. 1543 r.). Drogi księżyców dookoła planet i planet dookoła słońca, nie są, jak wykazał astronom niemiecki Kepler, ściśle biorąc, kołami, lecz elipsami, t. j. kołami nieco wydłużonymi, choć mało różniącymi się od kół dokładnych. Największą planetą, 1280 razy większą od ziemi, jest Jowisz; nasze słońce jest 1,300.000 razy większe od ziemi; inne słońca, czyli gwiazdy, są to ciała często jeszcze bez porównania większe od naszego słońca.