Chlor cz. 1

Dobrze nam znana z codziennego użycia sól kuchenna jest ciałem nadzwyczaj rozpowszechnionym w przyrodzie. W postaci pokładów występuje w niektórych miejscach na ziemi, np. w liczce, a rozpuszczona w wodzie znajduje się w morzach oraz jeziorach słonych. Małe ilości soli kuchennej można wykryć we wszystkich gatunkach ziemi ornej, we wszystkich wodach nie wyłączając studziennych i rzecznych, a nawet w powietrzu. Ogrzana do 770 stopni sól kuchenna topi się, a jeżeli wtedy umieścimy w niej elektrody silnego stosu galwanicznego, następuje rozkład. Przy elektrodzie odjemnej zbiera się ciało metaliczne zwane sodem, którego opis zostawiamy na później a przy dodatniej wydziela się chlor gazowy. Sól kuchenna rozpada się więc na dwa ciała (które oba są pierwiastkami), sód i chlor, otrzymuje przeto w chemii nazwę chlorku sodu. Z chlorku sodu można otrzymać chlor nie tylko drogą rozkładu elektrycznego czyli elektrolizy, lecz także i przez działanie na to ciało mieszaniny kwasu siarkowego i dwutlenku manganu.