Brom

Wszędzie, gdzie znajduje się chlorek sodu, obok niego spotykamy w nieporównanie mniejszych ilościach bromek sodu a także związki bromu z innymi metalami – z potasem, magnezem. Też same sposoby, które służą do wydzielania chloru, mogą być również użyte i do otrzymania bromu.

W zwykłych warunkach brom jest cieczą ciemnej czerwono-brunatnej barwy; ulatnia się łatwo w temp. zwyczajnej tworząc brunatną parę; wrze w 63 stopniach; oziębiony do – 7 stopni krzepnie na masę krystaliczną. Brom ciekły jest 3,187 raza cięższy od wody; para jego w porównaniu z wodorem, przyjętym za jedność, okazuje c. wł. 80. Zapach bromu jest prawie zupełnie taki jak chloru. 30 cz. wody rozpuszcza 1 cz. bromu.

We własnościach chemicznych uderza nas rażące podobieństwo bromu do chloru. Te wszystkie własności chemiczne, które cechują chlor, znajdujemy również i w bromie, tylko stopień ich natężenia jest niższy. Brom podobnie jak chlor, łączy się ze wszystkimi prawie pierwiastkami bezpośrednio, nie łączy się wprost z tlenem, dezynfekuje, odbarwia itp.

Brom rzadziej bywa stosowany w technice od chloru z powodu wyższej ceny. W pracowniach i fabrykach chemicznych używają go do otrzymywania rozmaitych jego połączeń.

Brom był odkryty przez Balarda w 1826 r. w wodzie z morza Martwego.