Chlor cz. 5

Świeca z wosku lub tłuszczu zrobiona, zapalona i umieszczona w atmosferze chlorowej, nie gaśnie, lecz płomień jej staje się mniej świetnym, czerwonym i wydziela wielką ilość kopein. Materia świecy w swym składzie zawiera węgiel i wodór, z których pierwszy, nie łącząc się z chlorem, zostaje wydzielony w postaci kopciu, drugi zaś przeciwnie wchodzi w związek z chlorem, czemu przypisać należy niegaśnięcie świecy. Farby roślinne, np. błękit indygowy, pod dłuższym działaniem suchego chloru ulegają głębokim zmianom chemicznym, lecz chlor wilgotny, tj. zawierający w sobie parę wodną, działa na nie cokolwiek inaczej: para bowiem zostaje przez chlor rozłożona i wydzielony skutkiem tego tlen, zmienia materję organiczną, niweczy to zabarwienie.

Z powodu wymienionych własności chlor ma liczne i ważne zastosowania. Używają go do dezynfekcji, tj. niszczenia szkodliwych dla zdrowia albo wstrętnie woniejących ciał organicznych, szczególniej, kiedy unoszą się ono w atmosferze jako tzw. miazmaty. Z drugiej strony ma zastosowanie w fabrykach tkanin, do ich odbarwiania czyli bielenia. Posługują się dla dogodności nie gazem lecz niekiedy wodą chlorową, a najczęściej pewnym związkiem, który łatwo wydziela z siebie chlor lub jego związki tlenowe, a jest zawarty w przetworze znanym powszechnie pod nazwą chlorku bielącego.

Chlor został odkryty w 1774 r. przez Schoelego.